PANIE MINISTRZE TRANSPORTU ! CZAS POGONIĆ KOLEJOWYCH NIEROBÓW !!

Winnymi kolejowych i nie tylko, katastrof, są ci, którzy przygotowali program zniszczenia Polskich Kolei Państwowych pod hasłem komercjalizacji i prywatyzacji,  z kolejnych ekip rządowych, oraz parlamentarzyści, którzy bez głębszej refleksji, postawili kropkę nad i, uchwalając odpowienie ustawy. Teraz jest już za późno na ustalanie winy konkretnych autorów tych decyzji. Teraz trzeba zacząć od nowa i postawić kolej na nogach, a raczej na kołach, po zbyt długim okresie stania na głowie. Najlepiej zacząć od analizy zysków i strat , oraz nowego projektu nowelizacji ustaw systemowych o transporcie i  kolei, jako sposobu powstrzymania chaosu na kolei i nieuchronnego upadku tej gałęzi transportu, bez zdecydowanej interwencji państwa w mechanizmy rynkowe kolejowych spółek.Oczekiwałbym od Parlamentu ustawowej delegacji dla Rady Ministrów i Ministra Transportu, do prawnie niezbędnych działań w trybie Uchwał Rady Ministrów i Rozporządzeń Ministra Transportu , zmierzających do normalności w zarządzaniu i wydolności ekonomiczno finansowej umożliwiającej też, podzieloną na etapy, modernizację kolei.
Za nim władze państwowe coś postanowią zgłaszam pod ich rozwagę kilka sugestii, a mianowicie:
NIE CZEKAJĄĆ NA PRACE W PARLAMENCIE, w Resorcie Transportu zająć się  między innymi
1. Przy Ministrze Transportu zgromadzić Zespół doświadczonych fachowców-praktyków ( nawet emerytów)  w celu przygotowania w krótkim czasie najpilniejszych zmian strukturalno-organizacyjnych  eksploatacyjno-technicznych dot. kompleksowo bezpieczeństwa ruchu kolejowego.
2.Odstąpić od podziału Kolei na  dziesiątki spółek lub ograniczyć ich funkcjonowanie do działalności zaplecza kolei, a nie jej  funkcji statutowej, wynikającej ze społecnzej misji transportu kolejowego. Problem nie polega na tym czy kolej jest państwowa czy prywatna, lecz na jej rozdrobnieniu i odłączeniu uprawnień od odpowiedzialności za szybkie i uzasadnione decyzje.
3. Na Kolei trzeba zracjonalizować program inwestycyjny i modernizacji technicznej na bliższą i dalszą perspektywę, by konsekwentniej wymieniać podtorze, tory, rozjazdy, urządzenia sterowania ruchem, tabor wagonowy i trakcyjny, sieć trakcyjną, modernizować zaplecze naprawcze i diagnostyczne.

4.Kolejowa władza  zajęła się  bezmyślnymi redukcjami zatrudnienia  na podstawowych stanowiskach eksploatacyjnych i technicznych bez szkolenia ich następców, bądź systematycznego zatrudniania lepiej wykształconych, nowych absolwentów .
5.Tysiące wysoko uposażonych ale mało kompetentnych obiboków w osobach :prezesów, dyrektorów generalnych, dyrektorów naczelnych, dyrektorów bez przymiotnika w tytule, Naczelników, Kierowników, Zawiadowców, niesamowitej ilości ich zastępców, kontrolerów, inspektorów, instruktorów itp
Na tych nierobów przypada znikoma do podstawowych potrzeb ilość zatrudnionych na stanowiskach wykonawczych, nisko uposażonych, źle szkolonych (formalne wpisywanie szkoleń ze znajomości przepisów i zarządzeń do dokumentacji, by można na nich zwalać odpowiedzialność).
5. Konieczna jest rzeczowa dyskusja nad modelem i strukturą  organizacji związkowych funkcjonujących w strukturach transportu kolejowego. Ich ilośc i organizacyjne rozdrobnienie  paralizuje proces konsultacji i decyzyjny w tejnewralgicznej gałęzi gospodarki.
6. Zmienić archaiczny - 12 godzinny turnusowy system pracy oraz przywrócić obowiązkowe umundurowanie kolejarzy na wszystkich eksploatacyjnych stanowiskach pracy, w pierwszej kolejności związanych z nadzorem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego. Łamanie  norm czasu pracy na kolei powinno być ścigane z urzędu jako przestępstwo zagrażające bezpieczeństwu ruchu kolejowego poprzez generowanie przyczyn wypadków i katastrof. Przywróćić etos służby i konieczną dyscyplinę wsród kolejarzy na wszystkich szczeblach i stanowiskach służbowych.
8. Zlikwidować podział sieci i linii kolejowych wg regionów i województw. Schemat i struktura winna być całościowa, prosta i kompletna, według całych ciągów komunikacyjnych, a  finansowanie przewozów pasażerskich regionalnych kompleksowe z budżetu.

9.Zlikwidować bałagan taryfowy, uporządkować system ulg przejazdowych  i unowocześnić  sprzedaż biletów poprzez kasy mobilne i internet oraz telefonię komórkową ,co spowoduje tez zmniejszenie kosztów obsługi podróznych, oraz uszczelni system  kontroli wpływów finansowych do kas przewoźnika.

10.Ograniczyć do niezbędnego minimum korzystanie przez kolejowych dygnitarzy wszystkich szczebli z samochodów słuzbowych lub prawa do ryczałtów za korzystanie z własnych samochodów do rzekomo słuzbowych celów. Ta nagminna praktyka powoduje,ze zapomnieli jak wyglądają dworce, pociągi i urządzenia kolejowe w terenie. Dawniej na spotkania, narady, odprawy, szkolenia i inne słuzbowe wyjazdy korzystano wyłącznie z połączeń kolejowych. Przy okazji swoją obecnością dyscyplinowali obsługę pociągu i mogli usłyszec narzekanie innych podróżnyxh na kolej którą zarządzają.

W dzisiejszych czasach Pan Prezes i Dyrektor  za bardzo się ceni, by jego osoba zawracała sobie głowę tak przyziemnymi sprawami i jakimiś tam problemami do rozwiązania, które będzie musiał rozwiązać w takiej podróży. Zawsze lepiej jest udawać , że nic o tym nie wie i odebrać wysokie honoraria i nagrody na nieróbstwo kosztem poniewieranych i ciężko harujących "roboli".

Takich jak te nieliczne problemów jest niesamowicie dużo, ale od czegos kolejowi decydenci pogonieni przez Ministra  Transportu powinni zacząć.