KATYŃ                                                                          

Na niebie szarym już gaśnie słońce
Wiatr szumiąc cicho drzewami kołysze
Nieliczne brzozy pomiędzy sosnami
W tym miejscu licznych odgłosów nie słyszę

Ten las spokojny do snu się układa
Skrywając w sobie straszną tajemnicę
I rzewnym płaczem śpiewa drzew gromada
A człowiek każdy zna tę okolicę

W tym miejscu bowiem pomiędzy drzewami
Pomiędzy sosen i brzóz konarami
Ostatnie tchnienie wydali w ofierze
Za swą ojczyznę Polacy, żołnierze

W katyńskim lesie pod niebem przejrzystym
Stanęli tutaj, głodni i spragnieni,
Z pieśnią na ustach i z sumieniem czystym
Za swą ojczyznę padli pohańbieni

Autor :  Kamee



                 W  GĘSTEJ  MGLE   SMOLEŃSKIEJ

W  gęstej  mgle  wspomnień  nagle  przerwana  historia,
cichy  krzyk  przerażony, co  echem  powraca
i  uderza  jak  w  dzwony,  w  serc  sumienia  liczne.

W  szumiących  brzozach  zaklęta  tragedii  opowieść,
bez  subtelnych  nadziei  wciąż  powracająca,
i choć  od  żalu  w  oczach  blade  są  spojrzenia,
nowy  świt  je  obudzi  i  nie  będą  bledsze.

Na  kamiennej  tablicy  wyryte  są  słowa,
w  każdym  z  nich  odnajdziemy  dramatu  oblicze,
lecz  na  Ziemi, gdzie  orzeł  dwugłowy  panuje,
małostkowośc  ze  wstydem  przemieszana  rządzi.

Ich  wspomnienie  nad  naszym, ich  prawda  nad  prawdą,
zrozumienia  nie  znajdzie, kto  szuka  go  szczerze,
znów  zwycięża  nieufność, mgliste  obietnice,
katastrofę  zgotują  niechybnie  na  nowo.

Autor :  Kamee